Her anne özeldir. Fakat annelere kendini özel hissettiren çok fazla çocuk kitabı yoktur. Şimdi size okurken bana kendimi süper kahraman hissettiren bir kitaptan bahsedeceğim: “Annemin Çantası”. Kafiyeli ve şiirsel hikayenin yazarı Sara Şahinkanat, kitaba resimleriyle yaşam kazandıran kişi de Ayşe İnan Alican.
Hikayeyi, parka kardeşi ve annesiyle giden bir kız çocuğunun ağzından dinliyoruz. Güzel bir yaz günü, hep beraber parka doğru yola çıkıyorlar. Annenin omuzunda da kocaman bir çanta var. Çocuklar parkta oynarken, üstleri başları kirleniyor ve hatta anlatıcımızın pantolonu yırtılıyor. Annesine gösteriyor. Anne de çantasından hemen yedek kıyafetleri çıkarıyor. Sonra kızımızın dizi yaralanıyor, tabii hemen yine annesine koşuyor. Anne hoop bir yara bandı çıkarıyor çantadan. Hava iyice ısınınca, hep birlikte gölgeye geçiyorlar ve hem dinlenip hem de kitap okuyorlar. Söylememe gerek yok sanırım, kitap da o çantadan çıkıyor. Karınları acıkınca da çantadan tostları meyve sularını çıkarıyor anne ve çocuklar doyuyor.
Eve dönme zamanı gelince, motora biniyorlar, annelerinin çantadan çıkardığı bayat ekmek dilimini martılara veriyorlar. Bu arada çantayla da gururlanıyorlar. Fakat beklenmedik bir şey oluyor, bindikleri motor bozuluyor ve denizin ortasında kalıveriyorlar. Bu sefer anne ne yapıyor dersiniz? İşte ben bu kitabı okurken burada kendimi kaybediyorum, her türlü tiyatroyu yapıyorum: Anne, yırtıyor o koca çantayı ve motora yelken yapıyor! Böylece kıyıya varıyorlar.
İşte benim egomun da tepelere çıktığı son sahne şöyle: Çocuklar anneye sarılmışlar, anlatıcı kızımız da diyor ki:
Bugün bir hayale kapıldım
Nedense çantamızı süper sandım.
Sonunda gerçeği anladım..
Aslında süper olan çanta değil…
Her şeyi akıl eden
Benim biricik annem.
Hikayenin asıl kahramanı kocaman kırmızı bir çanta gibi görünse de, aslında o büyük çantaya çocuklarının tüm ihtiyaçlarını düşünerek koyan annenin kahramanlaşması, egoları okşayan bir hal yaratıyor ister istemez. Gerçi ben böyle bir anne hiç değilim ve hiç tedarikli bir anne olamadım. Yedek kıyafet olsa su olmadı o çantada, su olsa ufak atıştırmalıklar eksik kaldı. Olsun, çantam eksik gedik ama gerçek şu: Çocuklar söylemese de, ve hiç bir zaman söylemeyecek bile olsalar, biliyoruz ki anneleri ve babaları hep onların süper kahramanları oluyor (çantalar evde unutulsa da). Ama arada böyle hikayelerde açık ve net söylenirse de iyi olur hani, seviniyoruz kendi kendimize!
Okuyan: Ali ve Sertaç
Yazan: Sertaç
Annemin Çantası
Yazar: Sara Şahinkanat
Resimleyen: Ayşe İnan Alican
Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları
205 x 280 mm / 32 sayfa / kuşe kâğıt / resimli / renkli baskı / sert kapak
Basım Tarihi: Ağustos 2013
KARGAGAK 